مقاله بررسی اثربخشی آموزش آموزه های قرآنی بر تربیت پذیری و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان مقطع ابتدایی شهرستان بوشهر

این یک مقاله ای با عنوان بررسی اثربخشی آموزش آموزه های قرآنی بر تربیت پذیری و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان مقطع ابتدایی شهرستان بوشهر است که در۹ صفحه برای دانلود منتشر شده است.

چکیده

پژوهش حاضر به بررسی اثربخشی آموزش آموزه های قرآنی بر تربیت پذیری و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان مقطع ابتدایی شهرستان بوشهر پرداخته است. روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون می باشد. جامعه آماری پژوهش حاضر، کلیه مقطع ابتدایی شهرستان بوشهر بودند که تعداد کل آنها ۲۳۷۲۹ نفر و از بین آنها تعداد ۶۰ نفر از طریق نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای بدست آمد. ابزارهای        جمع آوری اطلاعات در این تحقیق پرسشنامه تربیت پذیری کرمی (۱۳۹۴) می باشد. یافته ها نشان داد آموزش آموزه های قرآنی بر تربیت پذیری و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان ابتدایی شهرستان بوشهر موثر است. آموزش آموزه های قرآنی بر تربیت پذیری دانش آموزان ابتدایی شهرستان بوشهر موثر است. آموزش آموزه های قرآنی بر پیشرفت تحصیلی دانش آموزان ابتدایی شهرستان بوشهر موثر است. نتایج کلی تحقیق نشان می دهد که آموزش آموزه های قرآنی بر تربیت پذیری و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان موثر می باشد و می تواند به عنوان الگویی مفید و کاربردی مورد توجه قرار گیرد.

کلید واژه‌ها: آموزش آموزه های قرآنی، تربیت پذیری، عملکرد تحصیلی، دانش آموزان ابتدایی شهرستان بوشهر.

مقدمه

واژه «تربیت» عربی است. معادل فارسی آن «پرورش» است. از آنجا که در پرتو دین اسلام و برگزیدن آن از سوی پارسیان، تداخل و تعامل زیادی میان واژگان فارسی و عربی ایجاد شده است و واژگان عربی به طور وسیع، به حوزه ادبیات فارسی‌زبانان راه یافته است، امروزه واژه «تربیت» در ادبیات فارسی‌زبانان جایگاه ویژه‌ای یافته است. حتی می‌توان ادعا نمود که کاربرد آن، به ویژه در عرصه «آموزش و پرورش»، بیش از «پرورش» شهرت یافته است. به هر حال، این واژه در زبان فارسی، در معانی گوناگونی چون «پروردن»، «پروراندن»، آداب و اخلاق را به کسی «آموختن» و در زبان عربی، به معانی متعددی چون «حضانت»، «اصلاح»، «تدبیر»، «تتمیم»، «تکمیل»، «تأدیب»، «تغذیه نمودن»، «رشد و نموّ کردن» و «تهذیب نمودن» به کار رفته است ( صمدآقایی ، ۱۳۸۸ ).

در بیان پیشرفت تحصیلی باید عنوان نمود که این اصطلاح به مقدار یادگیری آموزشگاهی فرد به صورتی که توسط آزمون های مختلف درس مانند حساب، هندسه و علوم و… سنجیده می شود، اشاره می کند. پس با توجه به تعاریف فوق می توان گفت که پیشرفت تحصیلی، اصطلاحی است که به مقدار یادگیری و معلومات به دست آمده در فرآیند یاددهی که توسط آزمون های پیشرفت تحصیلی مورد سنجش و آموزش قرار گرفته، اشاره دارد و نهایتاً بر اساس میزان پیشرفت حاصل شده می توان به قضاوت و تصمیم گیری پرداخت. بدون تردید، پیشرفت تحصیلی در نظام آموزشی از اهمیت والایی برخوردار است (رحمتی، ۱۳۹۲).

آموزش مفاهیم دینی و قرآنی نیز مانند هر علم دیگری نیاز به شناسایی و به کارگیری اصول و روشهای صحیح، کارآمد و مؤثر دارد. بنابراین، همان گونه که شناخت خصوصیات و توانایی های کودکان در بهینه سازی آموزش مفاهیم دینی و قرآنی امری مسلم است، شناخت اصول و روش های مربوط به آموزش مفاهیم دینی و قرآنی کودکان نیز ضرورت دارد. آموزش آموزه های قرآنی با آموزش های دیگر تفاوت اساسی دارد. این تنها آموزشی است که معلم اول آن خداست و نخستین آموزنده آن پیامبر اکرم (ص) است. چون قرآن کریم دارای زبانی خاص است، کسی که در اثر همنشینی مداوم و انس زیاد با قرآن عقد محبت می بندد، البته زبانش زبان قرآن و بیانش بیان قرآن خواهد بود. رسیدن به فهم قرآن هدف آموزش زبان قرآن است. آموزش قرآن به جهت طبیعت خاص خود که با روح و جان متعلم سروکار دارد، قرار است آموزشی باشد که قرآن را محبوب و معشوق قرآن آموز گرداند و هر شیوه آموزشی که این دوستی و محبت را به هم زند و قرآن آموز را بیزار سازد البته مطلوب نخواهد بود (افخمی روحانی، ۱۳۹۱).

در همین راستا این پژوهش به بررسی اثربخشی آموزش آموزه های قرآنی بر تربیت پذیری و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان مقطع ابتدایی شهرستان بوشهر می پردازد. سؤال اصلی در این تحقیق به این صورت مطرح است که آیا آموزش آموزه های قرآنی بر تربیت پذیری و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان مقطع ابتدایی شهرستان بوشهر موثر است؟

ادامه ی متن در فایل اصلی

در صورت بروز مشکل در دانلود مقاله ی بررسی اثربخشی آموزش آموزه های قرآنی بر تربیت پذیری و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان مقطع ابتدایی شهرستان بوشهر با پشتیبانی تماس بگیرید.